Hayaletin ağzımıza sıçtığı mektup!

Biz çok normal adamlar değiliz. Sizinde çok normal olduğunuz söylenemez.

 Dünya da herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zamanda, yanlış yerde. 

Ya kusura bakma, insan kalemi eline alınca,değişik şeyler yazmak istiyor. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmak istedim ki, bir yerden sonra yırttım. 

Bu sefer üşeniyorum, herhalde sana gönderemeyeceğim için. Daha doğrusu bira içerek yazdığım için utandım herhalde. Kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. 

Biraz salakça olacak ama burası çok boktan. Sanki herkes katil. Ya da herkes yalnız. 

Oradan çok farkımız yok. Aslında var,biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu herhalde. Beni burada ayakta tutan, dostlarım. 

Seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur. Ama eminim, benden daha fazla sevenin var. 

Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. Biz mücadele edenlerin peşindeyiz. Ben senden hoşlandım, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. Ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben, ya da ne bileyim, tuhaf oluyorum. Dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. 

Olsun, sana yazmasaydım içimde kalırdı. Sen içeride ben dışarıda. Siz içeride biz dışarıda.
Ya öyle işte..Yine yazamadım...